Ryszard Łysanowicz, obrońca „Stali”, grał w kraśnickim klubie w latach 60-tych. Był wychowankiem warszawskiej „Polonii”. Liczącym się sukcesem zespołu „Stali”, w którym grał Ryszard Łysanowicz, był ten z jesieni 1962 roku. Udział w rozgrywkach o Puchar Polski, które stalowcy rozpoczęli zwycięskim (2:0) meczem z Włókniarzem Łódź. Kolejnym przeciwnikiem był II-ligowy Śląsk Wrocław, pokonany w Kraśniku 3:1. Następnym rywalem w rozgrywkach pucharowych była I-ligowa Odra Opole. W wyniku świetnej gry całego zespołu mecz rozegrany, 9 grudnia 1962 roku, w Kraśniku wygrała „Stal” 1:0. W 1/16 Pucharu Polski, po niezbyt szczęśliwym, jak się później okazało, losowaniu wypadło kraśnickim piłkarzom zmierzyć się z samym Mistrzem Polski, Polonią Bytom, posiadającą w składzie dziewięciu reprezentantów Polski, i co gorsze w „samej jaskini lwa”, bo na stadionie przeciwnika.
Drużyna kraśnicka rozegrała znakomite spotkanie, zmuszając utytułowanego przeciwnika do maksymalnego wysiłku. Ostateczny wynik, 4:3 dla Polonii, nie był wykładnikiem tego, co działo się na boisku. Można tylko przypomnieć, że taki, a nie inny wynik osiągnęli poloniści dzięki dwóm dyskusyjnym rzutom karnym. Osłodą porażki były recenzje prasowe, które w samych superlatywach mówiły o postawie i umiejętnościach kraśnickich piłkarzy. „Przegląd Sportowy” okrzyknął stalowców „czarnym koniem” Pucharu Polski.
Po zakończeniu kariery, 20 października 1968 roku, Łysanowicz zajął się szkoleniem. Trenował zespoły trampkarzy, juniorów, a także seniorów. Szlifował takie talenty, jak: Andrzej Pop, Marek Leśniewski, Bogusław Oblewski czy Janusz Małek. Wszyscy trzej po wyjeździe z Kraśnika stali się zawodnikami klubów I i II-ligowych. Marek Leśniewski grał w reprezentacji Polski juniorów.
W dniach 24-27 sierpnia 1972 roku w Kraśniku Fabrycznym odbył się finał Mistrzostw Polski juniorów, do którego dotarli młodzi piłkarze „Stali”. Juniorzy startowali w turnieju pod wodzą Janusza Walczaka. Szkoleniowcem odpowiedzialnym za juniorską drużynę „Stali”, w sezonie 1971/72, był jednak Ryszard Łysanowicz. Przed turniejem w Białymstoku odsunięto go od pracy z zespołem, ponieważ nie chciał zapisać się do PZPR. Jego miejsce zajął szkoleniowiec II drużyny seniorów, członek partii, Janusz Walczak. To na Walczaka, nie do końca zasłużenie, spłynęły później laury za osiągnięty wynik.
Gdy stan zdrowia nie pozwalał Łysanowiczowi na kontynuowanie pracy trenerskiej, został działaczem klubu i wchodził w skład jego władz. Boisko piłkarskie przy ul. Żwirki i Wigury stało się miejscem, gdzie często można było spotkać Łysanowicza. Jako działacz klubu obserwował odbywające się treningi. Nie pozostawał bezkrytyczny wobec tego, co działo się w klubie w latach 90. Szczególnie wrażliwy na brak kultury młodych zawodników poruszał tę kwestię na Walnych Zebraniach FKS STAL, apelując o powołanie wiceprezesa ds. wychowawczych, który pracował w klubie w latach wcześniejszych. Swoje spostrzeżenia na temat lokalnej piłki nożnej prezentował na łamach lokalnych gazet, pisząc listy jako KIBIC.
W latach 90-tych, kiedy nie mógł już zajmować się szkoleniem, współpracował z Akcją Katolicką. Prowadził społecznie zajęcia sportowe z chłopcami i organizował wspólnie z Akcją, oraz innym, znanym piłkarzem STALI Julianem Burakiewiczem, obozy sportowe w Górecku, dla dzieci z uboższych rodzin.
Ryszard Łysanowicz zmarł w 2002 roku. (opr. M.Sz.)
Wicemistrzowie Polski juniorów, stoją od lewej: Jerzy Gorgol, Waldemar Sawicki, Jerzy Wolicki, Andrzej Pop, Marian Miazga, Waldemar Piekarski, trener Ryszard Łysanowicz. Klęczą od lewej: Włodzimierz Dymitrak, Wiesław Komorowski, Zbigniew Kasperek, Józef Koślak i Marek Leśniewski.
