W latach 60. piłkarska drużyna STALI była dobrze znana w Polsce. Potwierdzał to wybór kraśniczan na sparingpartnera kadry młodzieżowej i olimpijskiej. Mecz z „młodzieżówką”, zakończony wysoką przegraną Stali 8:4, odbył się 22 września 1965 roku. Piłkarze kraśniccy lepiej wypadli latem 1967 r., w spotkaniu z olimpijską kadrą Polski, osiągając zaszczytny remis 0:0, po bardzo ciekawym, wyrównanym meczu. Mecz z kandydatami do reprezentacji na Olimpiadę w Meksyku oglądało 3,5 tys. widzów. Kadra wystąpiła w tym meczu w następującym składzie: Grotyński, Kowalski, Brejza, Anczok, Strzałkowski, Suski, Sadek, Szmidt, Lubański, Jarosik, Gadocha. W Stali zagrali: Madeja, Rudak, Piątek, Paszkowski, Adamski, Łysanowicz, Balon, Trześniewski, Golda, Pawłowski, Josypow, Mazurek, Dymek. Stalowcy byli osłabieni brakiem Kozerskiego, Drabika i Dworzeckiego, którzy grali w reprezentacji Lubelszczyzny na Ogólnopolskiej Spartakiadzie w Łodzi.
Pod koniec lat 60. i na początku 70. STAL była jednym z czołowych zespołów III ligi. Upragnionego awansu do II ligi nie udało się jednak wywalczyć, z różnych powodów. Jednym z nich było to, że Kraśnik stał się dostarczycielem młodych, utalentowanych zawodników dla klubów z lig wyższych. Odpływ utalentowanych graczy utrudniał budowanie silnego zespołu. W tamtych latach klub opuściło kilku wychowanków, m.in.: Ryszard Dworzecki (grał w MOTORZE oraz STALI Mielec, obok G. Lato i H. Kasperczaka), Marian Kozerski, Wiesław Pop (przeszedł do II ligowej Resovii Rzeszów) czy Jerzy Pulikowski (syn Jerzego, grał w II ligowym MOTORZE oraz I ligowej GWARDII Warszawa).
Na zdjęciu czołowi piłkarze STALI z przełomu lat 60. i 70. Od lewej stoją: Henryk Mularski, Ginter Adamski, Jerzy Pulikowski, Henryk Anders, Wiesław Pop i Henryk Baluch. Klęczą: Julian Burakiewicz, Stanisław Pawłowski, Jan Błaszkiewicz i Leszek Wyrwa.
Stoją od lewej: Tadeusz Badura i Czesław Marczakowski – członkowie zarządu klubu, Piotr Goławski – kierownik drużyny, Henryk Baluch, Jerzy Pulikowski, Zbigniew Kaczan, Marian Szymczyk – trener, Henryk Mularski, Marek Leśniewski, Stanisław Pawłowski.
Klęczą od lewej: Wiesław Pop, Ginter Adamski. Janusz Zaprawa, Henryk Anders, Jan Mazurek.
W latach 70. radości dostarczały kibicom piłkarskim dobra gra i sukcesy zespołów juniorskich. W sezonie 1970/71 mistrzem województwa lubelskiego zostali juniorzy STALI. Radość nie trwała zbyt długo. Działacze Motoru, którym zależało na awansie drużyny do dalszych rozgrywek o Mistrzostwo Polski, zaczęli drobiazgowo badać wiek zawodników z Kraśnika. Ustalono, że występujący w czterech meczach rundy jesiennej Zdzisław Filipczuk rok wcześniej ukończył wiek juniora. Wyniki spotkań z jego udziałem zweryfikowano na niekorzyść STALI a mistrzowski tytuł odebrano. Tytuł ten utracili: Eugeniusz Źróbek, Wacław Dworzecki, Andrzej Bajan, Ryszard Brzychcy, Zbigniew Brzeziński, Wiesław Komorowski, Włodzimierz Dymitrak, Waldemar Piekarski, Zbigniew Kasperek, Andrzej Pop, Rajmund Radomski, Jerzy Gorgol, Marek Leśniewski i Marian Miazga.
W kolejnym sezonie nie było już podobnej wpadki z wiekiem zawodników i młodzi kraśniczanie osiągnęli sukces, jeden z największych w historii klubu. Po zdobyciu tytułu mistrza województwa, juniorzy pod wodzą trenera R. Łysanowicza szczęśliwie przebrnęli dalsze etapy, eliminując w turnieju półfinałowym w Białymstoku m.in. juniorów Ruchu Chorzów oraz ŁKS-u.
Turniej o tytuł Mistrza Polski Juniorów odbywał się w dniach 24-27 sierpnia w Kraśniku. Juniorzy STALI wygrali z Hutnikiem Nowa Huta 3:2, zremisowali z Zawiszą Bydgoszcz 1:1 i przegrali z Odrą Opole 1:2, zajmując ostatecznie drugie miejsce.
STAL grała w składzie: Witold Mazurek (w bramce), Jerzy Wolicki, Waldemar Piekarski, Wiesław Komorowski (kapitan), Zbigniew Kasperek, Jerzy Gorgol, Marek Leśniewski, Waldemar Sawicki, Włodzimierz Dymitrak, Andrzej Pop, Marian Miazga. Zawodnikami rezerwowymi byli: Józef Koślak i Marian Atelman (bramkarze) oraz Janusz Ordzewiały, Bogdan Dworzecki, Grzegorz Kopeć, Kazimierz Kulczyński, Dariusz Romanowicz. Zawodnikiem grającym najbardziej fair w tym turnieju został kapitan STALI, Wiesław Komorowski. W turnieju finałowym kraśnickich juniorów prowadził Janusz Walczak, Ryszarda Łysanowicza odsunięto z tego powodu, że nie był członkiem PZPR.
W tym samym, 1972 roku, Marek Leśniewski został powołany do kadry narodowej juniorów i reprezentował barwy Polski w turnieju UEFA w Hiszpanii. Reprezentacja Polski juniorów, prowadzona przez Mariana Szczechowicza, wywalczyła na mistrzostwach Europy brązowy medal, a kraśniczanin był w Hiszpanii, obok Władysława Żmudy, wyróżniającym się zawodnikiem.
W sezonie 1972/73 poważnie odmłodzony zespół STALI zajął miejsce w środku tabeli III ligi. Miało to jednak przykre konsekwencje. W wyniku reorganizacji systemu rozgrywek, drużyna STALI spadła do klasy okręgowej. Utworzona została bowiem 16-drużynowa ekstraklasa, dwie grupy II ligi, również po 16 zespołów, a likwidacji uległa III liga. Drużynę z tamtego okresu tworzyli: Janusz Zaprawa i Jerzy Krysteli (obaj w bramce) oraz Henryk Anders, Ginter Adamski, Henryk Baluch, Andrzej Bajan, Julian Burakiewicz, Wacław Dworzecki, Zbigniew Golda, Jerzy Gorgol, Henryk Mularski, Jan Mazurek, Marian Miazga, Zdzisław Filipczuk, Stanisław Pawłowski, Andrzej Pop, Lech Sagan i Rajmund Radomski. W drugiej części sezonu drużynę zasilili junior Włodzimierz Dymitrak i pozyskany ze Znicza Pruszków Janusz Szymańczak oraz Jan Szmerło z Tura Milejów. Dużą stratą dla drużyny było odejście Marka Leśniewskiego do II ligowego STARA Starachowice (w późniejszych latach grał w II ligowej Jagiellonii Białystok). Po kolejnym sezonie klub opuścił utalentowany młody bramkarz, Jerzy Krysteli. W lipcu 1974 r. pozyskał go Granat Skarżysko-Kamienna, a od sierpnia 1975 do grudnia 1980 grał już w Radomiaku Radom, z którym występował na boiskach II ligi.
Udany dla STALI okazał się sezon 1975/76. Po wygraniu klasy wojewódzkiej kraśniczanie stanęli przed szansą awansu do II ligi. Występy kraśniczan w fazie mającej wyłonić drugoligowca nie były udane. W zespole grali: E. Źróbek i J. Zaprawa (bramkarze) oraz R. Brzychcy, J. Bąska, H. Anders, J. Mazurek, W. Dydo, J. Szymańczak, L. Tomiło. Z. Filipczuk, M. Miazga, R. Radomski, A. Pop, Z. Golda, B. Oblewski, J. Szmerło i J. Burakiewicz. Po tak udanym sezonie przyszło niespodziewane rozprężenie, stalowcy spadli o poziom niżej, do klasy okręgowej. W takiej sytuacji paru zawodników opuściło Kraśnik. Największą stratą było odejście utalentowanego obrońcy, Jacka Bąski do II ligowego BKS Bielsko-Biała oraz Andrzeja Popa, do II ligowego Motoru Lublin. Już niebawem Pop awansował z zespołem do I ligi, gdzie należał do grona czołowych strzelców.
Po sezonie 1977/78 Kraśnik opuścił kolejny wielki talent piłkarki, Bogusław Oblewski. Został powołany do wojska i rozpoczął treningi w czołowym zespole kraju, Centralnym Wojskowym Klubie Sportowym LEGIA Warszawa. Tak rozpoczęła się wspaniała kariera piłkarska popularnego „Bola”. W Legii grał m.in. u boku takich sław, jak: Paweł Janas, Marek Kusto, Henryk Miłoszewicz, Stefan Majewski oraz jeden z najwybitniejszych w historii naszego kraju piłkarz, przez wiele lat kapitan kadry narodowej, Kazimierz Deyna. W Warszawie trenował i grał pod okiem byłego asystenta Kazimierza Górskiego, Andrzeja Strejlaua. Po zakończeniu służby wojskowej, w roku 1980, związał się na pięć lat z innym, czołowym klubem polskim, poznańskim LECHEM. W nowym klubie jego talent również rozwijał się pod okiem wybitnego szkoleniowca, także trenera kadry narodowej, Wojciecha Łazarka. Z LECHEM dwukrotnie zdobył mistrzostwo kraju (1883 i 1984), dwukrotnie Puchar Polski (1982 i 1984) i dziesięciokrotnie wystąpił w meczach pucharów europejskich. W sumie, z poznańskim zespołem rozegrał 128 meczów, zdobywając 12 goli.
W sezonie 1978/1979 połączono klasy wojewódzkie czterech województw: lubelskiego, chełmskiego, zamojskiego oraz siedleckiego i utworzono klasę międzyokręgową. Stalowcy ostatecznie uplasowali się w niej na I miejscu i znów wrócili w szeregi III ligowców. W kadrze zespołu znaleźli się: Zbigniew Świderek, Mieczysław Cichecki, Marian Atelman, Wiesław Dydo, Janusz Małek, Andrzej Chabior, Jerzy Wolicki, Stanisław Bijak, Adam Gil, Wacław Dworzecki, Zbigniew Golda, Tadeusz Chabros, Mirosław Puźniak, Franciszek Rzepecki, Marek Moskal, Jerzy Gorgol, Waldemar Drozd, Janusz Woźniak, Ryszard Brzychcy, Dariusz Małaczek, Krzysztof Hamera i Stanisław Drzymała. Do drużyny pozyskano ponadto dwóch nowych zawodników: Jerzego Surowca z AZS Biała Podlaska i Ryszarda Kłysia z Lublinianki. Zespół ostatecznie nie utrzymał się w III lidze, ale o spadku zadecydowała kolejna reorganizacja rozgrywek, zmniejszająca liczbę trzecich lig i zbyt niskie miejsce zajęte na koniec sezonu. Kolejną stratą po sezonie było odejście filaru obrony, Janusza Małka. Małek był kolejnym kraśniczaninem, który po wyjeździe z Kraśnika grał na szczycie rozgrywek krajowych. W latach 1980-84 był bowiem zawodnikiem poznańskiego Lecha.
N/z stoją od lewej: Mirosław Puźniak, Wacław Dworzecki, Janusz Małek, Ryszard Brzychcy, Piotr Maziarz, Stanisław Gajewski, Wiesław Dydo, Adam Gil.
Siedzą od lewej: Andrzej Chabior, Marek Moskal, Jerzy Wolicki, Zbigniew Świderek, Zbigniew Golda, Mieczysław Cichecki, Jan Woźniak, Franciszek Rzepecki.